İzin aldım içimdeki gürültüden;
kelimeler geri çekildi, niyet öne çıktı.
Bir sabahın alnına yüzümü sürüp
yola koyuldum;
ne varacağım menzil belliydi
ne de dönmenin haritası.

Yüküm yoktu;
yalnızca içimde kabaran bir soru
ve göğsümde çarpan
yarım bırakılmış yakarışlar.

Dağlar karşıma dikildi;
suskun, ağırbaşlı ve derin.
Her taş,
asırlarca susmuş bir bilge gibi
bakıyordu yüzüme.
Dokundum;
avuçlarımda zaman çatladı.

Bir eşiğe vardım,
rüzgârın terazisinde tartıldım.
Aşağıda dünya küçüldü,
içimdeki benlik büyüdü;
utandım.

Dedim ki kendime:
“Ey kalp,
kaç secdeyi erteledin bu ömürde?
Kaç hakikatin gözünden kaçtın,
kaç nimeti kendinden bildin?”

Sorular dizildi;
cevaplar gecikti.
Çünkü insan,
en çok kendini duymamak için
yüksek sesle konuşur.

Bir vadi uzandı önümde;
yeşilin bin tonu
aynı kapıya varmıştı.
Su, yolunu bulurken Hakk’ı anıyor;
taş, yerinde durarak
tesbihini tamamlıyordu.

Bir karınca geçti önümden;
aceleliydi ama huzurlu.
Rızkı kadarını biliyor,
yarını emanete bırakıyordu.
Ben ise fazlalıklar içinde
eksik bir teslimdim.

Kuşlar göğü yarıp geçerken
kanatlarında korku yoktu;
çünkü düşmeyi
Rahmân’a bırakmışlardı.
Ben ise tutunmayı marifet sandım.

Ağaçlar konuşuyordu
ama dilleri sükûttu.
Kökleriyle yere,
dallarıyla semaya tutunmuş;
iki âlem arasında
sabırla bekliyorlardı.

Bir esinti değdi yüzüme;
görünmeyen bir el
“Uyan.” dedi.
O an anladım:
Âlem susmuyor,
gürültü bendim.

Dizlerim çözüldü,
alnım toprağa değdi.
Toprak fısıldadı:
“Ezilmeden öğrenilmez.”
Sustum.

Gözyaşım karıştı duama;
kelimeler yetmedi.
“Beni bana bırakma.” dedim,
“Çünkü en çok kendimde kayboldum.”

Gölgeler uzadı;
kalbimde ikindi ezanı.
Bir serçe kondu yakınıma;
ürkek ama saf.
Bakışı,
bin öğütten daha sahiciydi.

Hâl diliyle dedi ki:
“Uçmak marifet değil;
asıl marifet
teslim olabilmek.”

Gökyüzü yavaşça kapandı
ama içimde bir kapı açıldı.
Artık biliyordum:
Her şey zikrediyor
ve sükût da bir ibadettir.

Kalktım.
Dağlar arkamda kaldı
ama içimde yer etti.
Şehre döndüm belki;
fakat kalbim
o sessizliğe emanet kaldı.

Ve anladım ki insan,
kendini bulmak için
bazen bütün âlemi dinlemeli.



Kadir TURGUT