Gözlerimin rüyası uyandırdı beni…
Bahar kokulu yağmurların
bulutlarıyım şimdi.

Yağsan yanağına,
silsem gözündeki yaşını.
Teninin kokusu sinse ellerime.

Sen ki…
Benim gözümde
ressamın çizdiği
en güzel tabloydun.

Hayatın kirlenmişliğine
bulaştı ayakların,
hatıraların bütün güzelliği
kirlendi.

Ayak seslerinden yoksun
sokaklar kaldı sen gideli.
Geleceği geçmişinde çalınmış
bir sevdanın maktulüyüm.

Gözlerimin rüyası uyandırdı beni,
uyanışların uyanmayan uykusuyum.
Başkasına yâr ol,
bana yara kalsın.
Ben bu aşkın
sessizce kaybolan tarafıyım.

Kırık pencereli hayallerin,
soğuğu üşütüyor kalbimi.
Derin bir kuyunun
mahkûmu gözlerin.

Salıncak kurduğum hayallerden
düşen yine ben oluyorum.
Yabancılaştığım ellerin
tanıdık olduklarına sarılı.

Gökyüzünün mavisi çalındı,
yüreğim bereketsiz toprak gibi.
Her sevdada
dirilip ölen…

Gözlerimin rüyası uyandırdı beni,
uyanışların uyanmayan uykusuyum.
Başkasına yâr ol,
bana yara kalsın.
Ben bu aşkın
sessizce kaybolan tarafıyım.

Gözlerim bir kabristan gibi,
ne zaman aynaya baksam
bendeki seni görüyorum.
Göz yaşımı toprağa çevirip
seni gömüyorum.

Gözlerimin rüyası uyandırdı beni,
ben uyanamadım.
Başkasına yâr oldun,
bana yara kaldı.
Bu aşk bitti
ama içimde duruyor hâlâ.

Seni kalbimde
Âhiret kıldım.

Serdar Özyanız