Ne çabukta geçiyor sensizlik bu gönül limanımdan...
Zaman yangından kaçar gibi
Yangın zamana ağır bir yük alevi.
’Aşısız’ kudurgan geceler kaldı aşktan geriye...
Hasret... özlem... nefret...kin...aşk.. ve ayrılık...;
serpelediğimiz yeşermeyecek ölü tohumlar
Ölü tohumlar ekiyorum sensizliğin her bir gününe
Yeşermeye özlem bakışlı tohumlar..’Süveyda’


Kuruyup bir çınar gibi üzerime devrilmek istiyor ya hayat
İçimde içine sığmayan içsel afetler
Sol yanımda depremler çoğalıyor
Yıkımlar arasında azalıyorum....
Azalırken içim..,içime ses ediyorum duy..! beni ...
’İçimin senli sensizliğini duy..! ’Süveyda’...
Yangın alevi nasıl taşır bak şahit ol, gözlerime...

İçim içimden kaç yüz yıl daha geçerse
İçimi tamamlayan bir yangın sönümü bırakır yerini Küllere....
İçime kaç dudak mührüyle gönderdiğim mektuplar adresini şaşıracak
Mülteci bakışlar arasından sıyrılıp sığınak bir dehliz yapmışken
Kaç intihar süsü verilmiş ayrılık daha asılırdı aşk’ın boynuna
Boynu incelmiş zamanın ayakları soğuğa yüz tutmuşken
Söylesene.. ; süveyda...
senin adın içimin yangın ölüm sureti miydi?
Böylesine bulmuşken hayatı, kayıp etmekte neyin nesiydi...


Bu gölgeler yabancı değil biliyorum...
Bu şehir biraz sen biraz bendi;
Ben kendimden geçtim bir ’sen’ üstü...
Ve aşk bulandı yüreğimin duvarlarına
Yasak eylemler yazılı düş ile başlayan kelamım
Şimdi bir eylem kurbanı gözlerim devrik cümlelere
Hazırlan ’süveyda’ içimin kurak mevsimi adı
Tohum ceninim hazırlan...Gidiyoruz.....


Aşka veda türküsü yankılanıyor,
Griye çalmış bu kent sokaklarında...
Bulutlar izini taşıyor fabrıka bacalarının.
Ve ben içimi buluyorum varoş bakışlı caddelerin
Kül kedisi yalın ayak sessizliğinde
İçimi buluyorum süveyda...
İçin içimde diri bir ölü...


Aç gözlerini...
Zamanın tüm tükenmişliğini getirdim avuçlarına
Satılık bakışların kirpiklerine;
Beyhude bir gece yamacında intilar süsü bırakmak için
Aç gözlerini; gözlerime ilişsin ’için’...
Bak kan pıhtısı bir taç yaptım
Gönlünün baş ucuna...


Adın ferman...
Fermanın yalnızlığımın ayak parmaklarında
Ne garip değilmi? süveyda... ne garip
Güle güle deyip gülemeden gitmek
Hoşçakal süveyda ’Hoşçakal’.....

Yazarı:
Serdar Özyanız