Ruhum konuştuysa benim yerime,
Artık hiçbir şey dönmez eski yerine.
Bulutlar durur, çakılı gökyüzünde.
İçimde kopan fırtına,
Gökyüzünden yeryüzüne taşar,
Sessizce...

Ruhum konuştuysa benim yerime,
Beni tutan zincirler
Pasından utanarak kırılır.
İçimde yanan ateşin sözlerini
Duyunca, diyarın bekçisi
Yol verir...

Ruhum konuştuysa benim yerime,
Korkularım sessizliğe mahkûm edilir.
Adını anmadığım yaralarım
Bana ait olmaktan utanır.
Çünkü düşmekten değil, olduğum yerde
Kalmaktan vazgeçtim.

Ruhum konuştuysa benim yerime,
Gecenin ardına saklı yıldızım dönsün.
Bıraksın gizemi, ışığını yaysın;
Bir mum ışığı gibi
Yolumu aydınlatsın...

Ruhum konuştuysa,
Şimdi sıra bende.
Yürürüm geride kalan küllerin üzerinden
Ve ardımda
Bir başka ben doğar yeniden.
Kader fısıldamaz adımı
Ve ben yürüdükçe yol kendini açar,
Sessizce...

Turgay kılıç
13/12/2025