siyahın içe çeken ağırlığı ile
beyazın keskin parıltısı arasında gidip gelen bir ton.

siyah ile beyaz arasındaki çatlağın sesidir bu yani ne dünyayı suçlayan bir karanlık,
ne de teselli sunan bir aydınlık.

bir ara hâlin, bir arafın dondurucu soluğudur bu.

kozmik bir yalnızlığın anatomisini okuyoruz sanki Elif'in şiir sofrasında.

aşkın ne siyaha ne beyaza tutunamayıp boşluğa düşmesi, tonun yönünü belirleyen en önemli kırılma gibi.dramatik bir çığlıktan ziyade donmuş bir nefes var arada kalmışlığın göğsünü daraltan

siyah ile beyazın birbirine sürtündüğü o görünmez sınırda, insanın içi de tuhaf bir biçimde genişliyor.

henişledikçe karanlık yoğunlaşıyor aydınlık inceliyor.

her ikisi de birbirinin varlığını tartarak, birbirinin nefesinden biraz eksilterek çoğalıp gidiyor. Rengin yoksun kaldığı bu ara bölgede, düşünceler gölgeler gibi uzamaya başlıyor sesler taşlaşıyor duygular ise birer yarım kalmışlıkla titreşmeye başlıyor.


sonuç olarak;

siyah ile beyazın, yani kesinlik ve hiçlik, ağırlık ve saflık, başlangıç ve bitiş arasındaki o ince çatlağın içinde yaşamaya alışmaya çalışan insan. Dünyanın da, aşkın da, benliğin de en çok orada sınandığını anlıyor.

karanlık, insana kendini gösterir; beyaz ise görünmeyen yaraları açığa çıkarır. Renklerin kaybı ise gerçeğin en çıplak hâlidir. Orada insan artık rol yapamaz; ışığı da karanlığı da istediği gibi eğip bükemez. Sadece içindeki en dürüst sesi duyar.

o ses, gitmesi gereken yerde kaldığını fark eden sestir.

karanlığın da aydınlığın da kendisini tam temsil etmediğini kabul eden sestir.

o dürüst ses, insanın kendine söylediği en doğru cümledir yani gizleyemediği tek gerçek.



gönlün ferah,
içindeki ışık eksilmesin için sevgili Elif.


İyi dileklerimle.

Ve o soğuk ve siyah sessizlik ki,
nefes alışımı bile yutuyor,
içimdeki haritayı silip
kaybolmuş bir kentin yıldızına dönüştürüyor beni...

Gece,
artık gözsüz değil,
bakışsız...


Araf dediğin yer,
işte burası:
Seslerin donduğu,
renklerin intihar ettiği,
zamanın kendi kendini yediği
bir döngü.
Yankım bile dönmüyor,
çünkü ses,
sen giderken öldü....

Ve sevdiğim her renk
senin gidişinle soldu...


Diye nazire ettim şiirine affınla sevgili şiirdaşım...
Yine nefis bir şiir ile selamlamışsın günü...
Bu şiirin, siyah-beyaz ikiliğinin parçaladığı bir zihinde, aşkın imkânsızlığı ve ihanetle zehirlenmiş bir yalnızlık sonucunda, ruhun, evrenin sustuğu bir boşlukta renklerini ve kimliğini yitirerek bir gölgeye dönüşmesinin lirik bir anlatımı olmuş Kullandığın özgün ve çarpıcı imgelerle, derin bir varoluşsal acıyı unutulmaz bir şekilde resmetmişsin bu güzel eserinde...
Severek okudum şiirdaşım. Nicelerine , sevgi ve saygılarımla

Seninle konuşmayan her şey
bana seni anlatıyor Elifim.

Şiirin tam ortasından bir düş gibi geçersin.


Sevgimle güzel ruhuna
🌺🌺🌺🌺

Kendi çıkmazımızda yol ve yön arayan bir imge miydi aşk ya da kendi yalnızlığımızı başka bir yalnızlıkla dindirme çabamız mıydı nerden tutsak nerden baksak yine de aşk yaşama ve umuda sığındığımız ve düşlerimizde düşüncelerimizde yarattığımız bir dev... Kendinden çıkılan bir yolculukla başlayan şiir sorgular sentezinde aşka çıkılan bir yol yorgunluğu ve incecik sitemlerle bitiyor... Tebrik ederim güzeldi şiir Emeğinize yüreğinize sağlık...

Değerli şairem,
Aşk bu adını koymaya kalkınca eksik kalıyor, susunca çoğalıyor.
Ne karanlığı aydınlatabiliyor ne de aydınlığı karartabiliyor.
İçimizdeki o en tanıdık bildiğimiz benliğimizi bile yabancı kılıyor
Öyle garip bir duygu ki anlatmaz yaşanır.

Yüreğinize kaleminize sağlık çok güzeldi tebrik ediyorum. Sevgilerimle

bir bilinmeze demir almış
düş gemilerim
tayfası aşk vurgunu
hikayesi
demli bir ıssızlık
sığınacağı tek liman
kurşun kalem izli bir gönül sayfası
mümkünü yok eksiği tam etmenin

zaman varla yok arası
imge rotasında karamsar bir karanlık
kar beyaz yıldız ışıkları dahi kifayet ehli değilken
sancağında umudun unutulmuşluğu
iskelesinde acıya aşina kalp çırpıntısı
rotası hüzün diyarına aşk şiirleridir
sevmek çaresizliğinin sığınağı

içlice içini dökerken
lodos yılgını bir kalem
hicran notalı şarkılara eşlik ederken
safran sarısı bir kağıttır
aşkın gün aşımı acılarını misafir eden...


neler neler anllattı
nerelere götürdü dizeler....
gönülden tebrikler Elif şairim
hiç susmasın gönül kaleminiz
saygıyla hep...

Şiiriniz, siyah ile beyazın karşıtlığında aşkın ve yalnızlığın derin boşluğunu çok etkileyici imgelerle aktarıyor. “Yörüngesiz bir boşluk” ve “kara bir yıldız” gibi metaforlar, duygunun yoğunluğunu ve çaresizliği güçlü bir şekilde yansıtıyor. Kaleminize sağlık; düşündüren ve içsel bir yolculuğa davet eden bu eser için sizi tebrik ederim.

""Şairi dillendiren, duyguların coşkusudur""...Aşık Lüzumsuz

HER ZAMAN OLDUĞU GİBİ, DEĞERLİ KALEMDEN GÜZEL BİR ESER
Okuyor ve kutluyoruz, yazdıran yüreğini, yazan kalemini
Gönlün abat olsun, huzurla dolsun, tüm şiirlerin benzersiz ve de ŞAH ESER olsun
Şiirle kal, sevgiyle hal, sağlıkla ve hoşça kal