Yıllar sonra
Bir Ekim sabahı gittim köyüme
Eğildim, bir avuç toprak aldım
Sanki yabancı duruyordu o bana, ben ona...

Osman emmiyi gördüm
Eski bir sandalyede oturuyordu,
bana baktı, “Sen misin” dedi
Benim emmi...
Ne oldu köyüme emmi
Gitti gitti,” dedi, şehre gitti gençler,
evler boşaldı, bizler yaşlandı...

Talan olmuş bu evler,
viran olmuş çocukluğumdan kalan yerler...
Değişmiş insanlar, kurumuş özler, dereler...
Kurumuş topraklar,
kurumuş pınarlar,
silinmiş tüm hatıralar...
Nerde emmi ağaçlar, kavaklar
Meleğen koyunlar, kuzular
Hep şehirli olmuş komşular
Kuşlar bile göç etmiş...
Sanki umutlar silinmiş, her şey eksilmiş
Ne eski bahçeler kalmış ne de geçmiş
Yıllar tüm hatıraları alıp gitmiş

Kavaklar, söğütler kesilmiş de,
büyük pınarın suyu da mı kesilmiş emmi

Deli Meco’yu da göremedim, nerede
Selam veren de yok, herkes bir dertte
Kümeslerin yerine çardaklar kurulmuş,
bahçeler, bağlar kurumuş
Şehirden ekmek, peynir, yumurta alınır olmuş.
Benim köyüm nerede emmi

Yemekler beraber yenirdi...
Çay beraber içilirdi
Sanki herkes birbirine küsmüş,
evlerin etrafı duvarlarla örülmüş,
kale kapısı gibi kapılar konulmuş
Selam verdiklerim bilemedi
Köyümde turist olmuşum emmi...

Köyüme ne oldu emmi
Bir sen bilirsin dedim… Susuyorsun
Sen de mi artık bilmek istemiyorsun?

Ben çocukken sabahları tandır kokar,
ekmek kokardı hava
Şimdi diz boyu ot, derin bir sessizlik.
Rüzgâr bile yabancı esiyor
Nesil değişmiş, birbirini tanımıyor...
Yoksa bize mi bir şey oldu
Belki de köy burada kaldı,
biz geç kaldık dönmeye
Geç mi kaldık emmi

Değişen evler, harmanlar değil,
kaybolan köy değil
Belki de biz kaybolduk gurbette,
unuttuk köy olmayı, köylü kalmayı
Unuttuk emmi...

Ben köyüme gelmiştim
ama köy benden çoktan gitmiş
Çocukluk, gençlik, ömür gitmiş
Köyüme ne oldu emmi
Yoksa bize mi bir şey oldu
Belki de köy yerinde kaldı,
biz geç kaldık dönmeye
Geç kaldık emmi...