Eylül bile yağmurla veda etti giderken,
Sen bir “hoşçakal” demedin.
Yüreğimle bakarken gözlerine,
Sen arkana bakmadan gittin.

Adım attığın her sokakta yapraklar savruldu,
Kuşlar uçuştu konduğu çatılardan.
Saksıdaki çiçek soldu,
Top oynayan çocuklar dağıldı.

Baloncu, havaya saldı bütün balonlarını,
Pamuk şekerci, bir daha şeker yapmadı pembesinden.
Ayakkabıcı çocuk, boyamıyor artık yıpranmış ayakkabıları,
Sokaklar tenhalaştı senin gidişinle...

Okul zili çalınca bahçeye çıkan yok,
Simitçi de gelmiyor artık.
Eskici bağırmıyor “eskiler alınır” diye,
Terk edilmiş kalpleri kim ne yapsın…
Sen bile arkana bakmadan gittin.

Gözlerim kaldı ardından savrulan izlerde,
Sokak lambaları bile daha solgun şimdi.
Rüzgâr, adını fısıldıyor tenha köşelerde,
Eylül’ün yağmuru, yalnızlığımı anlatır gibi.

Ne bir söz kaldı geriye, ne bir ses…
Sadece sokaklar ve ben,
Sen bir “hoşçakal” demedin ...arkana bakmadan gittin...
Ben üşürken Eylül’ün son yağmurunda
Sen arkana bakmadan gittin...
Nejla Turan