Bir köşede bekleyen incinmiş gülce
Teninde bir kış yangını
Yüzü uzak nehrin son kıvrımı
Sırtında toplanmış yorgunluğun
Hafızayı silmeye yetecek kadar
Ağırlığına rağmen ’gül’dü
Çünkü kalbi gül’dü


Gözlerinde biriken sis
Yaşanmayan günlerin anısı bebeklerindeydi
Ruhunu sardığı fısıltıyla yürümeye güldü
çünkü gülümse içinde kıvılcımdı


Titrek
Küskün
Ve diriydi
Kırılan her cam parçasını
Sabaha yamayacak kadar
Taze bir filizdi yüreği


Hüznü kenara çekilmiş deniz
Dipsiz
Sesi dinlenesi bir maviydi


Gecenin en siyah mürekkebinde yaz’dı
Taç yapraklarında kırmızı aşkı az’dı
Güldü çünkü
Al en çok ona yakışırdı


Zamandan çalınmış kelebek kanadıydı elleri
Açılmayan kapı eşiğinde yatandı hayalleri
İncinmek gülceydi
Güldü çünkü
Asilce giyindi


Hüznünden doğandı
Dikeni içe çevirmiş kılıçtı
Yaprakları camdan intihar eşiği
Kokusunu acısından demleyen gül’dü
Rüzgârdan sakladı düşlerini
Öylesi içten güldü


Ihlamurun buğusunda çözül
Ey gül
Fesleğen kokusunda yeminle umudu
Yasemin beyazlığınca saf bir SEVGİ’yle aç


Beyhude bir kalbin duasına düştün gülce
Gününce hep gül diye


_beyhude