Sen hiçbir adrese varmayan
Kalabalık bir caddenin
Sıradan tabelası mı oldun artık

Herkesin baktığı
Kimsenin hafızasında tutmadığı


Oysa ben
Seni tek bir müzede
Vitrinsiz saklardım
Şimdi her vitrine yansıma mı oldun


Gözümün oyuğuna
Anahtar gibi sokardım seni
Her kilidi açan mı oldun şimdi


Bende eksik gördüğüm ne varsa
Yedi cihana dağıtayım o vakit


Sor beni git sor
Sokağın en köhne lambası desinler


Sor beni git şair camiasına
Herkesin gölgesine basıp geçtiği
Yanıp sönen bir sükût desinler


Üzerime yırtık pırtık
Ve yamalı yalnızlıktan
Bir çul kesip
Böyle vereyim bu bitimsiz kavganın bedelini


İki elim cepte
Dudağımda ıslık
Çapraz yürüyerek bastığım
Notalı kaldırımlarda
Kayıp notayı arıyordum oysa
(S’ol anahtarı)
Şimdi kendi divane makamımı uyduruyorum
Umrunda mı


Pakizara sordum
Kayıp notayı bulmak için
Kendi kulağını kesen divane besteci diyor bana

Kimisi de
Taşlıyor
Tükürük
Yağmuru yağdırıp
Yıkıyor yalnızlık duvağımı


Cephemde
Sensizliğin en şerefli siperindeyim
Umrumda mı


Gönlüm
akrebi ve yelkovanı çalınmış
Şehrin saat kulesinde
Guguk kuşu gibi sokulup
durdu


Sen her dudağa sığarken
Ben parçalanıp bin taşın altında gömüldü

Umrunda mı herkesin



Bir liraydın sen
Tek bir lira
Herkesin cebinde dolana dolana
Sıradan tedavüldeki paraydın

Bütün değerlerin içindeydi
Göze görünmeyen değerdeydin


Doksan dokuz mu büyük
Bir lira mı meselesi
Trajikomikçe bir
Bir lira

Bense küsüratlı doksan dokuz


Doksan dokuz
Bir lirasız
Yüze varamadı
İçinde onca bir varken


Küsürlü bir yuvarlanma vardı
Sadece
Tahminlerde
Göz yumarak yapılan
İşlem kolaylığı


Hayat varsayımlarla
Yüz bulmaktı öyle mi


_beyhude/kül serisi