Yere serdiğim gölge
Gecenin en yorgun rengiydi

Hep aynı denize akan nehre
Yataklık yapan
Avuç içi çizgilerimin dilinde
Bir türkü tutturmuştum kendi kendime
Bozbulanık akarken sana
Coşarken sana
Durulurken sende


Benim dünyamın yağmuruydu
Gözyaşım
Kirpiklerimin rumele ihtiyacı yoktu
Hep ayrıktı ağladıkça
Makyajsız şiirleri yazdıkça
Zaten boyası akıyordu yüzüne kağıdımın


Üşüyen bir el
Ocakta unutulmuş
Ocak yanmayı unutmuş
Kime söylenirdi ki şimdi
Bu paslı anahtarın hikayesi
Kedi aldı dağa çıktıdan sonrası
Kayıp bir takipsizlikti

Anahtarı bulsam
Kapıya dayansam
Duvara açılan kapılar önünde kalırdım

Eşik eşilmiş
Tüm düşlerimin
Katili olmuş düşüşlerim


Alayına şiir yazıyorum şimdilerde
Sırtımı dayadığım duvara
Duvara açılan kapıya
Önüme çıkan perdelere
Bir ceket düğmesi gibi
Yere yuvarlanıp
Mazgallara düşen ömre


Buradayım işte
Tüm çaresizliğimle
Altından nehir akmayan
Köprü yaptığım gövdemle
Buradayım


Kedi dağa kaçtı
Dağ yandı bitti
Kül oldu’dan sonrasında
Kül seyrine
Buradayım



_beyhude