"Mezardan çıkmanın bir yolu olsaydı
Silkelerdim üzerimden defterin toprağını
Anla burası benim mezarım"


Arafta kalan ruhun buz tutmuş nefesiyle
Mezarlığımı arada adımlayan
Hayaletin ayak izi
Her gelişin
Taş yığınına yas rengi düşüren


Ayak seslerin
Kırık plaktekerin hırıltısı gibi kesik kesik
Rüzgarla savrulan ağıt şarkısının
Yankısı kadar buhran kokulu


Nemi kurumayan küflü toprağın fısıltısından
Çürüyen sessizliğin ağır perdesinin ardından
Seslenişimi
Duymak mı istiyorsun


Yoksa bu soğuk ve yabancı taşa
Paslı zincirlerle örülmüş
Vicdanın mı sürüklüyor seni


Kulak ver
Kızıl lekesi solmuş
Kanayan yarayı andıran toprak gülüne
Çöl rüzgarlarının çatlatıp kuruttuğu dudakları
Ne diyor
İyi dinle


Senin zehirli ellerinle dikildi
Bu kanayan çıban ruhuma
Sen sen diye dilenirken
Dikenleri ruhuma saplandı



Gazel türküleriyle değil
Acı çığlıklarıyla
Kurumuş kemiklerimden sızan bu feryadı
Toprağın zifiri karanlığından
Ölümün soğuk nefesinden
Duyabiliyor musun


Sabah güneşi gibi
Üzerime doğsun istediğim gözlerin
Mezar taşı gibi gözlerime dikildi
Baktıkça mum alevi gibi söndüm


Akışına kapıldığım sözlerin
Paslı testere gibi kesti umutlarımı
Yuttukça akışsızlığı
Bataklığa saplandım
Her gün biraz daha öldüm


Sessizliğin kefeni
Tenime yapışan soğuk yılan derisi
Sardıkça boğuldu nefesim
Yaşamın son kıvılcımı söndü dudaklarımda


Ey solgun yüzlü
Taşlaşmış toprağın ziyaretçisi
Bu sessiz mezar
Kalbinin sadece aynası şimdi



_beyhude