Tuzağı gören kuşlar, yer alırken önümde
Masumca kanatları, ateş saçarken günümde

Başladım masalıma, sabahın ışığıyla
Selâm verdim âleme, dilimin yanığıyla

Açıldıkça açıldım, anlattığım masalda
Mâzimi bir bir sağdım, uzandığım kumsalda

Deniz sustu, ay sustu; sükût etti korkular
Usulca yağmur yağdı, ölüverdi kaygılar

Mevsimsiz bahçe gördüm, şekilsiz ve resimsiz
Eyvahlarımı ördüm, yarasız ve cisimsiz

Halimi gören kuşlar, yaklaşmadı tuzağa
Çırptılar kanadını, gitmediler uzağa

Masalım başlıyorken, sıvadılar yüzümü
Sevdaların burcunda, korladılar sözümü

Âlemime süzülüp, kalbe yaktı Mecnun’u
Başladı yüreğimde, ışıkların oyunu

Közlendi durmaksızın, yüreğimdeki Leylâ
Döküldü gözlerimden, mücevher gibi damla

Yunus’um tahtı kurdu, elim yangın olurken
Kor içtim kadeh kadeh, tenim aşkı bulurken

İçtiğimde korları, yurduma girdim hemen
Erenlerin bağında, yeşermişti hep çimen

Ölüyordu nefsimde, loşluğun hücreleri
Açıyordu ruhumda, sevdanın cemreleri

Meğer özüm ordaymış, ben hicran yaşamışım
Asıl közüm ordaymış, hep hüsran yaşamışım

Gidip geldi dermanım, masalın ortasında
Eriyordu kumsalım, alevin potasında

Bütün anka kuşları, cennet şiiri sundu
Yüreğime emsalsiz, nurlu mücevher kondu

İklimlerimin hepsi, dönüşmüştü melteme
Masalım aşk yazarken, son vermiştim mâteme

Çağlasın artık dilde, yıldızlı bestenigâr
Bu gülistan yerlerim, olsunlar bana Nigâr

Neyler bezm-i elesti, bir başka çalıversin
Közlerimden siyahı, durmadan alıversin

Yankı bulsun heceler, tüttürmesin eyvahı
Sevdayla harmanlansın, yarınların sabahı

Yine çiye dursun gül, kanamasın kor bülbül
Zamanın kucağında, solmasın hiçbir gönül

Işığın raksedişi, gözleri kamaştırsın
Alevin aksedişi, közleri kamaştırsın

Fırtınalar esmesin, gönlümün denizinde
Âlemim yürümesin, karanlığın izinde

Işığın tortusunda, dermanım tütüyorken
Kalemimde şimdilik, heceler bitiyorken

Pembe kuşlarım sık sık, hep olsun harmanımda
Umut yakan yıldızlar, yükselsin zamanımda