0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
49
Okunma
Uykusunda yakalandı dünya,
gecenin en sessiz, en beyaz anında.
Bir fısıltı yayıldı dağlardan,
kar geldi.
Sabahın ilk ışığı, bir perdeyi araladı:
Manzara.
Dün çıplak ve kederli duran ne varsa,
şimdi birer heykel, birer düş.
Her bir dal, en incecik filiz bile,
pamuktan, ipekten bir duvakla örtülmüş.
Ağaçlar, gelin olmuş sanki.
Başları yukarıda, vakur ve bembeyaz.
Omuzlarında biriken o saf örtü,
onların en zarif, en sessiz düğünü.
Ne bir müzik ne bir alkış...
Sadece, kışın o derin sükûneti.
Ve gökyüzünden inen kristal bir ışık,
ağır, mağrur ve unutulmaz.
Yürüyüş yolum, bir gelin alayı şimdi.
Ayak izlerim, bu kutsal beyazlığa atılan
ilk, çekingen adımlar.
Gelin ağaçlar, donmuş bir nefesle bekliyor.
Ve ben, o anın şahidiyim.
Mevsimin en narin,
en görkemli,
en beyaz aşkını izliyorum.
Hüseyin TURHAL
5.0
100% (1)
