2
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
183
Okunma
Biliyor musun iç çekmenin tadını?
Konuşmadan yoruluyorsun.
Susmaktan kırılıyorsun.
Gözünden düşüyor ışık,
Kendi gölgende üşüyorsun.
Bir ses arıyorsun içinden,
kendi gölgenden bile kaçıyorsun.
Dünya,
artık çocukluk rüyandaki masal değil.
Çorbası ılık, yüzleri tanıdık hiç değil.
Attığın her adımda bir yorgunluk,
her tebessümde eski bir acı
Bir cümleye başlıyorsun,
kalemin elinden düşüyor,
yüreğin, kelimelere küsmüş gibi.
Bu, incinmekten öte bir şey:
İçindeki insanın, insandan soğuması.
Ve sen,
bir gelincik gibi sürgündesin artık.
Ne toprağın seni tanıyor,
ne rüzgâr adını biliyor.
Yaranı cebinde taşıyorsun sessizce
kimseye göstermeden,
Yürüyorsun çıplak ayak
Attığın her adımda kanayarak....
S.k
5.0
100% (6)
Cevap Yaz