0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
35
Okunma
Parmak izleri silinmiş bir aynada
Büyüyor gölgelerin mührü.
Dün, yarının boşluğuna düşerken
Renkler, anlamın kenarından kayıyor.
Bir kök ki, toprağın değil,
Beklentinin susuzluğunu içer.
Dalları, isimsiz bir meltemde titrer:
Ne zaman sorusu değil, neden bile değil.
Sadece bir oluş,
Sessizliğin kendi yankısında.
Hüseyin TURHAL
