0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
33
Okunma
Kavşakta duran pusula,
İğnesi kırık bir rüyaya dönük.
Kuzey, aslında içeride bir titreme,
Güney, unutulmuş bir sıcaklığın ardılı.
Zaman, katlanmış bir kağıt gibi,
Şimdi ve sonrası, aynı çizginin üstünde.
Adımlar, yere basmadan atılır,
Bir boşlukta ritim tutan
İsimsiz bir melodi.
Tek gerçek yön,
Kaybolmanın kendisi.
Hüseyin TURHAL
