0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
32
Okunma
Bana kendini anlatma,
Ben seni rüzgarın fısıltısından okudum.
Sen, dağların arkasında saklanan,
Kimsenin bilmediği o büyük sırsın.
Aşkımız, kışın buz tutmuş toprağına düşen ilk cemre gibi.
Önce yavaşça, sonra kaçınılmaz bir güçle,
Bütün uykudaki güzellikleri uyandırıyor.
Ben sana, bir şarkının nakaratı gibi dönüp durmuyorum;
Ben sana, evin anahtarı gibi hep ait oluyorum.
Seninle olmak, denizin derin mavisinde kaybolmak gibi.
Ne korku var, ne de telaş; sadece bir teslimiyet.
Biliyorum, her şey değişir, mevsimler geçer, insanlar yorulur.
Ama bizim aramızdaki bu görünmez bağ,
Zamanın pas tutturamadığı en sağlam zincir.
Sen benim en büyük gerçeğim, rüzgarın bile fısıldamaktan çekindiği o sır.
Hüseyin TURHAL
5.0
100% (1)
