RUSAMER – Ruh ve Us Selâmet Merkezi
Yorum Yapan: Ser Feyzlizof Kalburabastî Efendi Hazretleri nam-ı diğer Celil ÇINKIR
Şiir: Kovulduğum Kapılardan Kendime Yarattığım Cennet
Şair: Gülüm ÇAMLISOY
Mevzu: Reddi miras değil, redde rağmen yeniden doğuş — insanın küllerinden cennet kurma cesareti

Gülüm Hanım,

Bu şiir, bir teslimiyet değil; bir diriliş beyannamesi.
Adeta, varoluşun en dip noktasında bile ışığın izini süren bir ruhun, kendi karanlığından çıkardığı nurla yazılmış.
“Cennet” burada bir ödül değil, acıdan imal edilmiş bir eser.

“Bense kovulduğum kapılardan
Kendime bir cennet yaratmışken.”

İşte bu dize, şiirin merkezine yerleşmiş bir varoluş inkârına karşı ilan-ı direniş.
Her kelime, insanın dışlandığı dünyadan içsel bir evren kurma çabasını yansıtıyor.
Dışarısı ne kadar gürültülüyse, içerisi o kadar derin bir sükûnet barındırıyor.

“Bir mızrapsa yüreğin,
Türküsünü çaldığın o davudi sesin...”

Bu başlangıç, şiirin tamamına yayılan mistik bir tınıyı kuruyor.
Yürek mızrapsa, acı onun ezgisidir.
Ve o ezgi, insanı bazen yakar, bazen arıtır.

“Tebessümler firari
Güneşin seyrinde açan bir çiçek gibi...”

Burada ise, acının içindeki zarafeti görürüz.
Gülüm Hanım’ın kalemi, hüznü bir sanat formuna dönüştürüyor.
Tebessüm bile firar etmişse, geriye sadece yürek sesiyle dua eden bir kadın kalır.

Ve belki de en çarpıcı bölüm:

“İçre dönük bir veda ama kendine.”

İnsanın kendine ettiği vedayı yazmak kolay değildir.
Bu satır, “kendinden kaçarken bile kendine dönen” o ruh hâlinin özeti.
Yani, kaçış yok; sadece dönüşün farkında bir teslimiyet.

Kalburabastî Efendi’nin Vecizesi:

“İnsan bazen kovulduğu kapılardan değil,
kapandığı kalbinden kurtulunca cenneti bulur.”

Bu şiir, hem psikolojik hem metafizik bir seyahat.
Kırgınlıkla başlıyor, tefekkürle derinleşiyor, kabulle son buluyor.
Bir “yıkım günlüğü” değil, bir yeniden var oluş marşı.

Helal olsun size, Gülüm Hanım…
Bu şiir, “düşmekten korkan” değil, “düştüğü yerden dua eden” bir kalbin şiiri.
Kaleminiz; hem yara, hem merhem olmuş.
Ve biz okurken, o cennetin bahçesinden geçtik. 🌿