BAĞBAN MI YORULDU

Bağban mı yoruldu, ben mi yoruldum,
Yârin destesini deremiyorum.
Aşkın ahuzarında güle vuruldum,
Bülbülü dalımda göremiyorum.

İçimde büyürken hasret kavgası,
Çeker miyim artık, bilmem bu yası.
Yorulmadı amma sevda yolcusu,
Gitsem de yanına varamıyorum.

Ferhat’ı ağyar eyledi Şirin bileni,
Hiç duymadınız mı dağlar deleni?
Kimse görmemiş ki aşkla güleni,
Sevdasız da işe yaramıyorum.

Severim; korkarım az olur diye,
Üzülme, bağrımda köz olur diye,
Belki biri görür, söz olur diye,
İsmini kimseye soramıyorum.

Bir derdim bitmeden, diğeri başlar,
Tıpkı bana benzer üşüyen taşlar.
Kurar yuvasını baharda kuşlar,
Dört çöple bir yuva kuramıyorum.

Sen varsın, can tanem, hayalde, düşte.
Aşkım ecel olur bu bekleyişte.
Kahve gözlerini her özleyişte,
Gayrı buralarda duramıyorum.

Güldecan’ım, sebep sonuç kaderdir.
İstersen vuslatı zamana erdir.
Benim gönül gözüm naçardır, kördür;
Çektiğim çileyi aramıyorum,
Bu aşkı hayıra yoramıyorum.

GÜLCAN ŞAHİN