Geceyi susturduk biz,
aynı sessizliğe iki nefes gibi sığındık.

Sana yazdım..

Bir perde aralığından girdi günah,
ama o an, ne günah vardı ne suç(!)

Adını anmadım, bilirsin,
söylesem sabah olurdu,
büyü bozulurdu.

Sen sustun, ben sustum,
dünya da anladı halimizi.
Parmak uçların geçti üzerimden,
bir rüzgar gibi...usul, temkinli,
ama içimde fırtına.

Bir an dedim, bir an daha kalsın,
çünkü seninle zaman bile eğiyordu başını.


Sabah geldi, perdeler aralandı,
güneş, utanarak süzüldü odaya.
Yastıkta senin kokun,
bardağın kenarında sessizliğin.

Kahve kaynadı...
ama kimse içmedi,
çünkü konuşacak söz kalmamıştı.

Gözlerin hala üzerimdeydi,
gitmeden önce bir şey dedin sanki,
ama duyamadım, belki de duymak istemedim.

Sonra kalktın,
ışık düştü omzuna,
giyindin,
ve gidişin, en sessiz çığlıktı bu evde.

Kapı aralandı,
nefesim sende asılı kaldı.
Gittin…
ama sabah hala senin tenin kokuyordu.

Hayati Gündoğdu