Sen İzmir içindeysen başka hiç bir kente şiir yazılamaz...


"Hasretinle yaşadığım, unutamam bu şehri,
Ellerin yüzümde, söz verip gitmiştin.
Yaşıyorum öylece, avunmaksa nafile
Kayboluyor yıllarım, gençliğim nerede...

Yar..Hasret gibi,
Yar..Gurbet gibi,
Yar..Özlem gibi,
Aklımdasın..."

İzmir kadar dokunamazsın belki içime ama,
Bende çıkmaz sokaklarına yüzünü resmedip, içindeki kente sığınırım, olsun...
Ne kadar büyüsem de, küçüğüm ellerinde.
Sen gel kederlerini at denize.
Deniz dedimde...
Kordon’da o yaralı gençliğim, hala seni bekler,
Sen aklıma düştün mü, hala kalbim tekler.

İçimdeki kente hiçbir suret yakışmıyor ne zamandır,
Ve neden bilmem, kelamın dudaklarıma dokunmadan silinip gidiyor.
Daha çok uyku haplarına cümleler biriktiriyorum, aslında...
Gecenin gündüze hapsoluşları, suskunluğumu dindirmiyor.
Dilinden dökülen zehrini saçtıkça etrafına,
Sana yazılan tüm cümleler birer yalan.
Ne yani???


Kaburgamdan yaratıldın diye, ne bu anlamsız tavırların?
Hayat ikimizi de aynı tabuda sığdıramayacak mı?


Bazen o tarifsiz amacın geliyor aklıma.
Aklım...Hokkabaz gözyaşlarının tesellisi.
Dudaklarıma dokundukça dudakların,
Bir kenti daha yok edip, tiksiniyorum hayattan.


Umut...Dudak tiryakiliği gibi bal çalıp, dolanıyor gecenin eteklerine.
Hiçbir şeyim diyorum ya;
Mutsuzluğun dipe vurmuş görüşmeyeli,
Hiçliğim, hoşgeldin...Geç kalışlarını özlemişim.


"En güzel yıllarımı, yaşamıştım Ege’de,
Dalgaların serinletir, yanlız her gecemde
Ne kederler yaşadı, kim bilir bu şehir,
Her şeyi unuturum, bir küçük busende...

Yar..Sevdan gibi,
Yar..Aşkın gibi,
Yar..Körfez gibi, aklımdasın...
Yar..İzmir gibi, aklımdasın..."


Hayati GÜNDOĞDU