Onüç gün geçti
Ama içimdeki her şey hala ilk günkü kadar dokununca sızlıyor
Zamanın akışı beni hafifletmedi
Sadece yorulmuş bir kalbin ağırlığını daha görünür hale getirdi

Bugün dosyayı açtım
O eski, yıpranmış, kokusu bile geçmişi hatırlatan dosyayı
Kapak bile benim gibi titriyordu
Sanki içindeki kelimeler artık bir itiraf değil
Bir çığlık olmak istiyordu

İlk satırda şu yazıyordu
’Insan birini kaybettiğinde değil
Kendini bulamadığında çöker’

O an içimde bir şey düştü
Sessiz
Ama ağır
Kırılan bir bardak gibi değil
Kırılmayı kabullenmiş bir insan gibi

Devam ettim sayfalara
Her kelime beni başka bir karanlığa çekti
Her cümlede biraz daha eksildim
Sanki kendi hayatımın izleyicisi oldum
Ve hikayeye müdahale edemeyecek kadar geç kalmıştım

Sorular vardı
Neden sustuk?
Neden korktuk?
Neden birbirimize yaklaşmamız gereken yerde geri çekildik?
Soruların hiçbiri cevaplanmamış
Cevaplanması da mümkün değildi
Çünkü bazı soruların cevabı
Kimin haklı olduğu değil
Kimin daha çok acı çektiğidir

Bugün ilk kez itiraf ettim
Biz birbirimizi kaybetmedik
Biz birbirimize doğru yolu kaybettik
Sen başka bir yola savruldun
Ben başka bir karanlığa
Ve ikimiz de arkamıza bakacak cesareti bulamadık

Sonra hafıza kapıyı açtı
Öyle bir anda ki
Sanki kalbimin düğmesine basıldı

O hafıza aniden bir kapı açtı
O kapının içinde
O bir zamanlar bana iyi gelen sen duruyordun
O kadar tanıdık bir nefes taşmıştı içeri
O kadar sıcak bir an yüzüme değmişti
O kadar gerçek bir yüz çıkmıştı karşıma
O an nefesim bile durdu
O insanın en büyük yarasıydı
O geçmişte bıraktığı mutluluğun
O bugün geri dönmemesiydi

Ağırdı
Öyle ağırdı ki
Kendi kalbimin sesini bile duyamadım
Çünkü insanın en büyük kaybı
Sevdiğini kaybetmesi değil
Sevdiğiyle kaldığı yerden kendini çekip alamamasıdır

Sayfaların sonu boştu
Sanki benimle konuşuyordu
’Son cümleyi yazacak cesaret sende varsa yaz’
Yazamadım
Elim titredi
Kalem acı çekti
Ben daha fazla

Sonunda sadece şunu yazabildim
’Bu hikaye bitti sandım
Ama ben içimde hala yaşıyorum’

Ve işte o an fark ettim
Kapanmayan şey sen değilsin
Ben de değilim
Biz hiç değiliz

Kapanmayan şey
Kalbimin seni unuttuktan sonra bile
Seninle nasıl yaşadığını bilmemesi

Çünkü bazı hikayeler bitmez
Sadece insanın içinde yön değiştirir
Ve bazı insanlar gitmez
Sadece başka bir acıya dönüşür

Benim acım hala sensin
Ve dosya
Hala açık

Hayati Gündoğdu