0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
66
Okunma
Ne zaman baksam sana,
bir duman tütüyor havada,
sessiz, sakin ve davetkâr.
Masamdaki çayımsın.
Günün yorgunluğu üzerime çöktüğünde,
ya da zihnim yüzlerce düşünceyle doluyken,
sen oradasın.
Sıcak bir sığınak,
avuçlarımın arasında.
İlk yudum, bir uyarı gibi,
dikkat et, yanabilirsin.
Ama bu yanış,
bir acıdan çok,
içimdeki her şeyi uyandıran bir canlılık.
Bazen demli, acı ve keskin,
tıpkı gerçekler gibi.
Bazen ıhlamur, nane kokulu,
huzur veren bir şifa.
Şeker atsam da, atmam da,
sen hep benim tadımı alıyorsun.
Saatler sürebilir seni yudumlamak.
Kitabın kenarında,
yarım kalmış bir işin ortasında,
sen benim sabit noktam.
Bitmesinden korktuğum o ılık nefes.
Çünkü biliyorum,
sen soğuduğunda,
o anın büyüsü de biraz dağılır.
Hüseyin TURHAL
