Kitap gibisin.
Kapağın, ilk bakışta sadece bir davet,
Sade bir söz belki, belki de gösterişli bir resim.
Ama asıl hikâye
parmaklarımın dokunuşunda başlıyor,
senin sayfalarına dokunduğum an.
İçinde binlerce cümle yaşıyor,
her biri farklı bir duygunun tanığı.
Kimi zaman şiirsin, akıcı ve melodik;
kimi zaman roman, derin ve katmanlı.
Bazen bir deneme, düşündürücü,
altı çizilecek kadar önemli.
Seninle geçen her an,
yeni bir bölümün kapısı.
Biliyorum,
bir yerlerde hüzünlü paragrafların var,
okunmaktan çekindiğim.
Ama aynı zamanda,
kalbimi ısıtan,
neşeyle dolu,
altın harflerle yazılmış satırların da.
Seni tamamen okumak imkânsız gibi.
Her dönüşte farklı bir anlam buluyorum.
Her virgül, yeni bir soluk aldırıyor;
her nokta, bir düşünceyi mühürlüyor.
Ve ben,
senin o kalın, derin,
bir ömre sığmayacak kadar zengin içeriğini
yavaş yavaş,
sabırla,
hayranlıkla keşfediyorum.

Hüseyin TURHAL