etimi yiyen korkunç kalabalığa ve sesime şehir kuran bütün mezhep inançlarına lanet olsun*

modern kabilelerin yeni görüşü; fallara iman
sevmek girift, materyaller astroloji çıktısı
hâlbuki kalubeladan beri boğulmaya söz vermişiz
kim sıkıyorsa boğazımızı onu hissedeceğiz en son
gerçekten aşina mıyız olan biten tiratlara ya da rolü mimiksiz devam eden monologlara?
insan insana bulaşmış, insan; insanın elinde yara olarak kalmış

gözyaşını afrika çoraklarına hayrat et -direnç-
bilinmelidir ki, toplum; ucuz bir vitrindir
kalıntısal yalnızlıkları, basit acıları ve patolojik takıntıları vardır
kendilleşmişlikleri kemikleşmiştir,
önceleyin ihtiyarlaşarak bitiveriyorduk
madem ki ayna evreninde kendimize ayrılan ücrayız
o hâlde, her doğum iki metre kumaş ve her doğum; toprağın kendisine ayrılan parselidir artık

bir kuyuya bakar gibi içimize bakıyoruz
kuytumuzdaki masum yusufun ölmesini bekliyoruz
her asrın köleliğini yapıyoruz, metafendilerce yönetilip, devlet destekli zenginliğe yaltaklanıyoruz
çoğullaşarak tekilliğimize yücelik ayırıyoruz
ve karanlık
ve yalnızlık
ve hasret
anlamdan korkuyoruz, anlamaktan değil

merkezi tapınaklarımıza yaptıklarımızı koyduk
dedik ki; kimse unutamasın yarattıklarını
herkes bilir nuh’un ruhundaki tufanın telaşını fakat kimse hatırlamaz; tufan suyla değil, sözle başlamıştı
bir kavim düzeni bozulur diye muhammedi taşlamıştı
konforuna düşkün efor budalalarıyız
allah altı ay yüzeyde altı ay derinlerde meali; peşimizde

her diri tanıdık ölülerden borç almıştır yaşamak için
ana rahminden hâkimiz kadın kokusuna
istemek ayrı,
sevmek ayrı,
şefkat gözeterek sevişmek; kıyasıya farklı
uğruna çırpındığımız rüya, bir şeylere benzetmeye çalıştığımız titrek dünya
uyandığımız zaman bitkisel bir döngüde olduğumuzu hatırlayacağız o olacak
belki o, belki ben, belki de bir başkası olacağız yeniden

büyük cesaretle ve mutlak inançla verdiğimiz bu mücadelenin kazananı mağlup oldu
durup dururken ’allah yok’ mu dedim de entegre inançlar beni mürted ilan etti
ağzımdaki elma neden çürüdü
semud’un uzantısıymış, medyen’in buhranıymış üzerimdeki telaş
inkar etmekmiş, görmezden gelmekmiş.. bu ezberi aklımdan silemedim
meğer; inkar eden yeniden inanmaya mecburmuş, bilemedim