0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
40
Okunma
Kızıl Dolunay.
Gökyüzünün derinliğinde açılmış
Büyük bir yara gibi.
Kan rengi bir fısıltı,
Sıradan gecelerin
Tüm mantığını altüst eden.
Bütün gölgeler
Daha keskin, daha uzun,
Daha tehlikeli şimdi.
Ay, o bildiğimiz sakin ışık değil;
Gözünü dikmiş, izleyen
Korkusuz ve kadim bir göz.
Yeryüzü,
O kızıl aydınlık altında
Bir tuhaflığa bürünür.
Denizin çekilişi,
Ormanın uğultusu,
Her şey,
Saklanan bir sırrı
Bağırarak anlatmaya başlar.
Kızıl Dolunay;
İnsanlığın en eski
Korkularını ve coşkularını
Aynı anda uyandıran,
Mistik bir çağrının
Görkemli ve ürkütücü zirvesi.
Hüseyin TURHAL
