0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
38
Okunma
Güneş batımı.
Dünyanın, kendini
Yavaşça yorganının altına çektiği o saat.
Acele yok.
Hafif bir sarhoşluk,
Gökyüzünü doldurur.
Gün boyu biriken tüm sesler,
Şimdi uzak bir uğultuya döner.
Deniz, son kez parlar,
Bir anlığına ateş ve suyun
İmkansız evliliği.
Bulutlar, pembe ve gri tüllerle
Gecenin perdesini çeker yeryüzüne.
Sen de durursun.
Omuzlarındaki yükü
Bir anlığına unutursun.
Çünkü bilirsin ki,
Bu an,
Ne dünün pişmanlığıdır,
Ne de yarının kaygısı.
Sadece
Tam burada, tam şimdi
Tükenen bir ışığın
Bize armağan ettiği
Sonsuz, derin bir nefes.
Hüseyin TURHAL
