GAZEL
Mahlas: Aşık TURHAL

Gönül mülkünde yanan bir ocaktır bu hissel,
Ateşi hiç sönmeyen bir acı ki ezel,
Dertli bağrıma düşen bin mihnetin özü el,
Aşkın çilesi gazel, sevdâ belası gazel.

Her dem ağlamak farz oldu gözlerime,
Yârden gelen cefâlar hoş gelir sözlerime,
Bülbül gibi figân etmek düştü izlerime,
Aşkın çilesi gazel, sevdâ belası gazel.

Ne devâ bulur tabip ne de hekimler beni,
Dermanım yârin eli, gelse de görmez canı,
Bu hasretin zehrini içer bu dertli teni,
Aşkın çilesi gazel, sevdâ belası gazel.

Geceler uykusuz geçer, gündüzler hüzünle,
Dostlarım bîhaber, ben kaldım kendi yüzümle,
Sabır taşı çatladı, düştü bir hüzünle,
Aşkın çilesi gazel, sevdâ belası gazel.

Sanma ki sadece yârin firakıdır bu dert,
Bazen tatlı bir elem, bazen de zorlu bir sert,
İmtihanıdır âşıkın, çektirir acı ve mert,
Aşkın çilesi gazel, sevdâ belası gazel.

Başım dumanlı dağlar gibi, gönlüm yıkık viran,
Dost elinden gelen her dert, bize bir nişan,
Bu yol ki meşakkatlidir, yürüyenler perişan,
Aşkın çilesi gazel, sevdâ belası gazel.

Aşık TURHAL söyler: Çile çekmek aşkın şanı,
Olgunlaştırır insanı, temizler hem de kanı,
Mevlâmın takdiri, yazılan bu fermanı,
Aşkın çilesi gazel, sevdâ belası gazel.

Hüseyin TURHAL