A dostum hele otur şöyle anlatayım
Dünya var oldu olalı biz insan olamadık
Niyetim halistir , değil içine dert katayım
Arsız , namussuz yüzünden biz insan olamadık

Fakir fukaranın elinden aldılar ekmeğini
Kıymet bilinmedi yere çaldılar emeğini
Mazlumlar taşıdığı günden beri ilmeğini
Biz insan olamadık

İmansızlık aldı başını tepe taklak gidiyor
Tövbe haşâ , bunların içinde var olan ümidimiz bitiyor
Nefsimizi terbiye etsek , her yanımızı sarıyor
Ne fayda can dostum , biz insan olamadık .

Hele bak şu insanlara , aklın ne kesiyor
Sorsan , sanki cennet rüzgarı onlara esiyor
aklın durur zübbeler evliya gibi geziyor
Herşeyden önce biz insan olamadık .

Bir işin ucundan tutayım desen eline yüzüne bulaşır
İnsan ya , dilinde fitne , fesat dolaşır
Gıybet eder öz kardeşinden karnı tok dolaşır
Aynı sofraya oturdukça biz insan olamadık.

Anlamazlar insan fıtratında ki hayâdan
Özenle yoğrulmuşlar sanki bozuk bir mayadan
Hele birde kalpleri var , sanırsın kayadan
İşte bunların içinde, biz insan olamadık

Kul Harun der ki korkar oldum selam vermekten
Olsa da pişmanlık yüzüm yoktur hâkka ermekten
Gözü yaşlı cenneti görsem utanırım girmekten
Herşey olduk ama biz insan olamadık.

Harun Alan
28.10.2025