0
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
479
Okunma
Boşluğa bakıyordu.
Gözleri anlamsızca...
Parmaklarının arasında,
çoktan sönmüş olan sigarasını tekrar tutuşturdu.
Titreyen elleriyle...
Kül oldu... gecede karanlığın sessizliği,
Bir nefes kadar yorgun du rüzgarın sesi.
Pencere kanadına solgun bir ışık yapışmıştı.
O da...;
Sanki hatıralarla beraber rüzgar da üşüyordu.
Bir zamanlar gülüşün düşerdi buraya,
Şimdi sokağına rüzgâr bile uğramıyor.
Kendine bile yabancı bir yüz kaldı geriye,
Aynalarda tükenmiş bir son bakış gibi.
Bayram Köse
5.0
100% (3)
