1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
56
Okunma
Karşılıksız
Sevdim seni.
Bu, bir yankının duvara çarpıp
geri dönmemesi gibi.
Sadece sesin yutulması,
boşlukta erimesi.
Ne bir el uzandı o sese,
ne bir "ben de" fısıltısı
savruldu rüzgârla.
Ben,
bir çölün ortasında,
avuçlarımdaki son su damlasını
gökyüzüne sunan
bir deliydim sanki.
Güneş, hep sende doğdu,
ama ışığı bana değmedi hiç.
Hep senin etrafında döndü dünyam,
sessiz, görünmez bir uydu gibi.
Biliyorum, bu bir hata değil,
bir seçim hiç değil.
Sadece bir oluş biçimi.
Kalbin, ait olduğu yere
soru sormadan
yerleşmesi.
Ve şimdi,
bu karşılıksız nehir,
içimde usulca akıyor,
kimsenin bilmediği,
kimsenin görmediği
derin bir denize doğru...
Tuzlu, ama berrak.
Acı, ama
sahici.
Hüseyin TURHAL
5.0
100% (1)
Cevap Yaz