0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
84
Okunma
Sessizlik, bir duvar gibi yükseliyor aramızda.
Ve ben bu duvarın gri yüzeyinde
parmak uçlarımla
kayıp bir şarkının notalarını arıyorum.
Gökyüzü,
düşüncelerim kadar dağınık,
yıldızlar,
sönmüş umutlar gibi seyrek.
Telefonumun ekranı,
içimdeki boşluğa tutulmuş küçük bir ayna.
Her bildirim sesi,
senin gelmeyeceğini söyleyen
yeni bir fısıltı.
Zaman,
eski bir battaniye gibi üstüme örtülmüş,
ağır ve tozlu.
Ve her nefeste,
biraz daha gömülüyorum
bu
bekleyişin
yumuşak
karanlığına.
Oysa,
bir damla su,
bir tutam güneş
ve senin adın,
yeterdi
beni
bu kış uykusundan uyandırmaya.
Hüseyin TURHAL
