Sevgi Bir Çağrıdır

Sevgi, insan ruhunun derinlerinde yankılanan bir çağrıdır,
Ne bir anlık duygu, ne gelip geçen bir eğilim,
O, varoluşun özüne dokunan bir hâl,
Hakk’a yönelen bir nefes, bir hâlet-i ruhiye.

Sevmek —
Bir surete değil, bir sırradır bakmak,
Bir yüzün ardındaki sessizliğe eğilmektir.
Kırılganlığıyla, eksiğiyle, tamamlanmamışlığıyla
Bir canı görebilmektir.

Gerçek sevgi, bir ruhun diğerine dokunma cesaretidir.
Acısını yüklenmeden, neşesini paylaşmadan,
Eksik yanlarını kabullenmeden
Aşk kemale ermez.

Çünkü sevgi, sadece güzele değil,
Kusura da secde edebilmektir.
Henüz açmamış çiçekleri fark edip
Sabırla beklemektir,
O çiçeklerin Hak nuruyla açacağı vakti.

Sevgi bir aynadır aslında —
O aynada sadece karşındakini değil,
Kendini de seyredersin.
O aynada görünen,
Senin en saf, en çıplak hâlindir.

Ve sevgiyle bakıldığında,
Karanlık bile ışığa dönüşür;
Zira sevgi, Hak’tan bir nefestir —
Girdiği her yeri aydınlatır,
Her şeyi var eder, görünür kılar.

Ve nihayet, sevgi bir dönüşümdür.
Sevilen, sevgiyle büyür;
Seven, o büyümeye tanıklık eder.
İki ruh dokunur birbirine,
Ve o dokunuşta,
Hem insan,
Hem hakikat olur sevda.