DÜN GECE

Dün gece bir hâl içinde uyudum,
“Uyanmazsam ya Rabbî” dedim içimden.
Ne uyanmak vardı ne uyumak,
Bir ürperti sardı gönlüm geceden.
Ansızın “Allah” dedim —
“Allah” diyerek uyandım o an.
Bir nefes geldi uzaklardan,
Reyhan ıtrı, cennet kokan.

Dedi: “Huzur ararsan, işte huzurum;
Gelsen de gelmesen de ben muhabbetime hazırım
O demde açıldı perdeler,
Berzah idi, Araf idi gördüğüm.
Kimi demde ben oldum sen,
Kimi demde sen oldun ben.
Bir lisan-ı meçhul işittim,
Aşkın dilinde söylenen

Ne olduysa dün gece oldu
Elimde bir oltayla
bataklık tarlasına düştüm —
Yem ben, av sendin;
nefsin çırpınışıydı içimdeki fırtına.
Kader, berzahta yazıldı o gece:

“Rabbike, Rabbike” diyen bir vuslat bakışıyla.
Ben mest idim, sen nur;
Bakışın bir naz, bir oyun.
Kalbim tavaf ederken seni,
Sessizlik perdesi gırtlağımda.

Ve fısıldadım içimden:
“Sen bilirsin, Sen bilirsin...”
O gece, ey sevgili —
Ben ben değil, Sen idim.