Seni özlemeyi seviyorum...
Sensiz yaşamayı, sensiz düşünmeleri,
Yokluğunu bile seviyorum.
Belki kelimelerim seni inandırmaz ama,
Seni seviyorum.

Hatırlıyor musun?
Seninle ilk görüştüğümüz an...
Elini tutup, kalbimi avuçlarına bıraktığım o dakikayı…
Gözlerine “seni seviyorum” diyebildiğim o ilk saati…
Birlikte uyuduğumuz o ilk geceyi...
Hepsi birer mühür artık,
Bir daha kimsenin açamayacağı anılarım.

Her gözyaşımda,
Seni seviyorum.
Bana hissettirdiğin ilk heyecan için,
Seni seviyorum.

Bağırmak istiyorum,
Tüm şehre, tüm yıldızlara…
“Seni seviyorum!” diye haykırmak!
Kalbinde küçücük bir yer bulmak,
Aşkımdan ağlamak istiyorum.

Ve evet…
Eğer sevgimden canın yanmışsa,
Bilesin, ölmek geçiyor aklımdan ölmek.
Ama korkmuyorum bu ölümden.
Çünkü sensiz yaşamak,
Zaten en uzun ölümlerden biri.

Beni ben yapan o deli yanımı açığa çıkardığın için,
Aklımı, kalbimi, ruhumu alt üst ettiğin için…
Güzel anılar bıraktığın,
Beni yalnızlıktan çekip aldığın için,
Bir kez daha,
Bir kez daha söylüyorum: Seni seviyorum.

Aynı şehirdeyiz.
Aynı yıldızlara bakıyoruz.
Aynı rüzgar, aynı güneş, aynı gece...
Sen “iyi geceler” dediğinde,
Ben de aynı aya fısıldıyorum adını.
Ve her sabah,
“Onu seviyorum” diyebilmek için uyanıyorum.
Bu nefes için bile, Allah’a şükrediyorum.

Seni seviyorum.
Ve sevmekten hiç korkmuyorum.

Hayallerim vardı…
Seninle gülüp ağlamak,
Kalbinde küçük bir yer bulabilmek.
Düşlerim vardı…
Birlikte yaşlanmak, aynı pencereden gökyüzüne bakmak.
Kabuslarım vardı…
Seni benden almaya çalışan

Ama biliyor musun?
Onlara bile teşekkür ederim.
Çünkü seni düşünmeme sebep oldular.
Bu gece uykumu bölüp, kalemime bu satırları yazdırdılar.

Duy beni ruhumun diğer yarısı,
Kalbimin iç sesi, gözyaşlarımın nedeni…
Her geçen gün biraz daha bağlanıyorum sana.
Ve biliyorum,
Ben sana yalnızca aşık değilim,
Ben seninle tamamım.

Eğer bir gün seni sevgimle üzüp ağlatırsam,
Bil ki başkasının seni üzmesindense,
Bin kere seni kendi sevgimle üzerim.

Çünkü…
Seni seviyorum.
Ve bu cümlenin içinde
Benim tüm hayatım saklı.

Hayati GÜNDOĞDU