0
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
172
Okunma
Ah bu gece…
yağmur değil, gökten yüreğim yağıyor sanki.
Şu şemsiyenin altında değilim ben,
bir yıkıntının, bir sessizliğin altındayım.
Her damla, bir hatıranın kanı gibi düşüyor toprağa,
her ışık, bir yanık yerimi hatırlatıyor bana.
Sokaklar ıslak değil ben ıslanmışım yıllar öncesinden,
ve hiçbir rüzgâr kurutmamış içimdeki sızıları.
Ah, dönmeyecek olanlar,
bir “özür” kadar yakınken susanlar…
Ben hâlâ o geceye sıkışıp kaldım,
bir elveda yarım kaldı dudaklarımda.
Şimdi gök ağlıyor,
ben dinliyorum;
yağmurun her damlasında,
bir “keşke”
Biliyormusun ?
artık kimse anlamasın diye,
içimden sessizce,
kendime ağıt yakıyorum.
Ve sen…
belki başka bir sokakta,
aynı yağmurun altında,
Kimbilir,
aynı ışığa tutunuyorsun ....
S.K.
5.0
100% (6)
