14
Yorum
49
Beğeni
5,0
Puan
342
Okunma

Hayali arabalarımız vardı
Bizi çocukça mutluluklara götüren
Ve değnekten atlarımız.
Evlerimiz vardı bize saray gibi gelen
Toprak bahçeli
Çiçeklerimiz ve meyve ağaçlarımız.
Ağlamazdık çikolata diye
Kavurgalarımız vardı
Mis gibi kokan helvalarımız.
Dünyayı dolaşsak yorulmazdık
sıkılmazdı canımız
Az şeyle mutlu olur, çok şey istemezdik
Üzülmesin, yorulmasın diye anne babamız.
Düşüp kanadığında dizimiz,
"Hani, tuzu döktün derlerdi de"
Tuzu aramaktan acımazdı yaramız.
Ne güzeldi, yağ satarım bal satarım
Saklambaç, yerden yüksek
Çelik çomak, elim sende
Ve saymakla bitmeyen oyunlarımız.
Oysa bugün, kendi sanal dünyalarında
Çocukça mutlu olmayı bilmeden
büyüyor çocuklarımız...
Nuriye Akyol
Görsel alıntıdır.
5.0
100% (28)