Ne kadar zormuş meğer sensizliği yaşamak
Karanlığın içine daldığımda anladım
ızdıraptan betermiş yokluğuna alışmak
Yapayalnız öylece kaldığımda anladım

Senmişsin bu hayatta tutunacak tek dalım
Enkaza dönmüş beden kalkmıyor elim kolum
Anladım ki sensiz ben böyle aciz bir kulum
Sensizlikten sararıp solduğum da anladım

Lal olsaydı şu dilim demeseydim sözümü
Kafama vurup şimdi dövmeseydim dizimi
Gözyaşımla yıkadım sabah akşam yüzümü
Pişmanlıktan kederle dolduğum da anladım

Bilmiyorum yeniden güneş doğar mı bana
Hasretinle kurudum yağmur yağar mı bana
Bu kalbime başkası daha sığar mı bana
Sen yokken değerini bildiğim de anladım

Yattığımda gözlerim tavana bakar durur
Pınar olur yaşlarım sel gibi akar durur
Uyku tutmaz bu beni kafaya takar durur
Geceleri uykumu böldüğümde anladım

Bilmem nasıl çıkarım girdiğim bu girdaptan
Bir çıkış bulamadım tükendim aramaktan
Eriyip biteceğim İnan bu pişmanlıktan
Tutam tutam saçımı Yolduğumda anladım

Eroğlu’na yaşamak artık sensiz zor gelir
Sığmıyorum bir yere saray bile dar gelir
Nereye baksam her an aklıma hep yar gelir
Senden ağır cezayı aldığımda anladım.