Sen Kaf Dağından Parlayan Nur

Sen, Kaf Dağı’ndan doğan nur,
Ben, dünyada soğuk rüzgârların ortasında.
Kavuşmak hep kıssalara mı yazılmış?
Ben, türlü suallerin içinde bir yolcuyum.

Bir aşk, bir yangın, bir hasret bu.
Sen cennet tarafında,
Ben cehennem yollarında.

Hani neredesin ey sevgili, ey sevda?
Kâğıtlar eskidi, kalemler tükendi,
Her an seni yazıyorum.

Tek umudum, rüyamdaki kadim aşk ilhamı.
Kalbim senin adında prangalı,
Yine seni arıyor, soruyor,
Sana donuyor.

Rahman’ın halkası tenine nur olmuş,
Başında tac, kalbinde mirac.
Ben uzak diyarlarda
Sana hayran, seyrandayım.

Ben dağların kurdu,
Sen ovada bir kaplan,
Ummanda bir balıksın.
Ben ise kaynayan bir hal içindeyim.

Bir gece bir ilham geldi,
Geçmişi aydınlattı.
Bir nazar ki sadece sana dönük,
Yarına senden bir işaret arıyorum.

Sen, çocukların köşesinde bir sultan,
Seni hangi dille anlatsam kifayetsiz.
Cihanda kelam arıyorum.

Sen azizsin, sen Arzın-can sın.
Ben seni aramaktan vazgeçmedim.

Cümle çiçek, cümle hayat senin yokluğuna susuyor.
Huriler ne ki yanımda?
Ben sadrına seni,
Sadrıma seni soruyorum.