Kafaya koymuştu,bedelinin farkındaydı,tırmanacaktı;
son tırnağı sökülünceyedek
kendisine sözü vardı,zirvesinde gözü vardı,sıradağların en yücesinin

bu ihtiyar takat,şu kelalaka duruş;öylesi bir savruluşla’fırlayıp doruğunu
yakalamak rüyaydı,güya..
bu uğurda,amuda kalksa nafile
yan yatıp çamura batsa bu kafile
imkansıza yaslansa;aslansa paslansa’kaslansa
dörpülenip masatlansa;göbek bağını kesemeyecek
yenik düşecekti yorgunluğuna...
varsın olsun dedi;kaybedecek neyim var
bu uğurda tüketecek;astarım’yenim’,tenim oldukça
kefenim hoş geldi;sefalar götürdü...

kapanan han kapılarınıeskimiş tüm yapılarını,sırtına dehleyip
taradı sağı solu,ve buldu Tibet’e varan yolu
nasırlaştı eli kolu;aşındırdı kayaları,ulaştı kırı boz yaylalara
Buda’ya yüz sürdü,adakladı ciğerini
süründü yüzükoyun,çakmaş taşlı,zifir kaşlı,ela bakışlı
asmalı bahçelerden,ulaştı,ulaşa
sokaklar kavga dolu;bu tütsüler hayra elamet değil
yanık yüzlü dilberler,ellerinde örgüler
sıvalandı duvarlara,davarlara geçit yok
davul zurna,postal gözlüler,tank suratlılar
kızıla muratlılar,meydanlaştı
dayak
küfür
zalim
zulüm
bu yarım asırlık sefil,bu katmerli zehir
revamı kara gülüm?

deva arayıcılar,kanlı sancılara merhem olmadı
seyirci kaldı koca dünya,iki perdelik orta oyun izler gibi
gerdana ak inciler dize gibi;ekrana düzüldüler
ömüğü fıkılar,büzüğü sıkılar,takılı taklavatlılar,oniki avratlılar...

dedi karakedi çıkınını çomaklayıp,düştü yollara

engebeli, debdebeli,inişli tepeli,kulakları küpeli
duvağı selpeli,eteğine varak dedi
kamburunu harmanladı,sızıları dermanladı
saptı zor yola;zorun sevdası bir başka,sevdalanması bir ömür

buzlu rakı içer gibi;ateşsiz duman çeker gibi
sırra kadem basar gibi;gölgesi desenlendi
desenlen,desen

karakedi,donuk tırnaklarını yüreğine batırıp,dermanı umuda yatırıp
destur deyip zıpladı,doruğa ulaşan kola
kardelenli,tepelerin en yücesi,aşıkların gözdesi
kırınca endamını,sarstı arzın damını...
çığlar kapladı;her yer ak kefen
cüce dağlar yerinden oynadı
karlar nehir oldu kaynadı
bir çığlık saplandı,yalçın kayalıklara
acılı bir ağıt,saklandı dudakların kınına
bir çift göz,fırladı çıktı yuvasından
bakarak yerin tavanına.
asılı kaldı
asili
asılı
aslı
asil !...

Volkan Kemal

Bu öyküsel düş, düşleri havada donmuşlara adaklanmıştır. Ol nedenle karakedinin düşleri kundaklanmıştır. Tibet halkına selam olsun