Umut, mutluluktan alınmış,
Bir miktar borçtur aslında...
Yürek, geleceğe söz verir,
Gözler ışığa bakar usulca...
Hayat der ki; “Belki yarın,
Bugünden daha güzeldir...”

Bazen gecenin koynunda,
Bir mum ışığıdır umut...
Karanlık ne kadar çoğalsa,
Bir kıvılcımda bulunur huzur.
Her düşen yıldızın ardında,
Bir dilek gizlenir sessizce...

İçinde taşırsın gizlice,
Ne olur benden gitmesin diye...
Bir nefes kadar yakın,
Bir ömür kadar uzak...
Ama onsuz yaşamak,
Çorak toprak gibidir.

Kalbin kırıldığında bile,
Umut yeniden doğar içten...
Çünkü insana en çok,
Küllerden doğmak yakışır.
Gözyaşının ardında,
Bir tebessümün tohumu vardır.

Bilir misin sevgilim,
Umudu kaybetmek,
Hayata küsmek demektir.
Oysa yaşam, inatla söyler:
“Daha bitmedi yolun,
Daha doğmadı sabah...”

Ve işte öyle canım,
Umut dediğin;
Hayalin kanatlarıdır.
Belki ödünç alınmış,
Belki borç bir mutluluk,
Ama daima kalbin sermayesidir...

@NURAL BEKTAŞLI