Seviyorum…
Yağmur ince ince düşerken,
Ellerim ıslanıyor,
Bedenim titriyor sessizce.
Çaresizim, çaresizliğimle,
Yalnızlığın koynunda...

Odamda yazarken mektupları,
Şiirleri dökerken kağıtlara...
Dayanamıyor gözlerim,
Kuytu köşeme çekiliyorum.
Anılar kapımı çalıyor,
Birer birer, ardı ardına...

Ne kalbim unutur,
Ne beynim susturur geçen günleri.
Kaybolmuş mutluluklar,
Üzüntü denizine gömülür.
Sessizlik sarar duvarları,
Gölgesiz kalır odam...

Bir tanem... ben buradayım,
Sen ise çok uzaklarda.
Sensiz yaşamak günah,
Sensiz nefes almak azap.
Bu küçük şehirde solurken,
Her sokak acıyı fısıldar...

Ruhum bedenden ayrı dolaşır,
Boş caddelerde yankılanır sessizliğim.
Gözlerim takılı kalır hayaller ortasında,
Zaman donar, dünya susar.
Her şey içimde durgun,
Her şey içimde kırık...

Ve düşüncelerim,
Yine sende birleşir.
Gecelerin koynunda,
Gözlerimde tükenmeyen sızıyla...
Sensizlik zehir gibi işler içime,
Umut ise gizlice fısıldar: “Dayan...”

@NURAL BEKTAŞLI