Yine rüzgarlar esecek
Yağacak yağmurlar durmadan
Mevsimler geçecek
Zaman akıp gidecek hiç durmadan
Sen mi tutacaksın hani ellerimi ?
Sen mi tutacaksın, girdaplara gömülen umutlarımı
Sen... insafsız zaman ! geç geçe bildiğin kadar
Çal istediğin kadar ömrümden
Korkutamaz ki beni sensizlik kadar
Hiç bir şey

Serin rüzgarlara kapılan geceler gibiydi gönlüm
Bir yağmur sonrası gökkuşağı renklerinde
Her yer hülyalarımın bir şarkısıydı
Acılar doğmadan önce benim dünyamda
Baharları bitti yaşantımın
Yazlar kavurdu yüreğimdekileri
Kara bulutlara sesleniyor hüznümün şarkıları
Sen, gittin ya
Alın beni de götürün martılar
Uçtuğunuz meçhul iklimlere
Şimdi ben kanadı kırık bir serçeyim
Yaralı, ayrılmış sevenlerinden

Alın beni de götürün martılar
Mutlulukları hiç bitmeyen iklimlere
Dinlendirmek istiyorum ruhumu
Masmavi denizlerde

Şimdi bulamıyorum benliğimi
Nerdeyim, nasılım sorma diyorum
Eridi gönlümün sıcak duyguları
Dönmeyen bir trene yükledim mazimi
Adım adım takipte beni ıstıraplar
Delik deşik ediyor geceler beni

Gözüne beni kestiriyor çaresizlik
Ayrılığın bil ki bana şaka geliyor
Sanki bir düş’tü gözlerimden gidişin
Nasıl karanlık tünellerde koşuyorum, bir bilsen
Bil ki vefası yok yaşamanın anladım
Anla ki, gözlerime iniyor geceler

Şimdi
Bir örümcek ağına kapılmışım
Artık gelsen de bir gelmesen de

Günay Koçak

3. 10. 2025

Paylaş:

35 Beğeni

+27 kişi

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (20)

5.0

100% (20)

Yastığımın altında bir hüzün duruyordu Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Yastığımın altında bir hüzün duruyordu şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

YASTIĞIMIN ALTINDA BİR HÜZÜN DURUYORDU şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

Sabitlendi

Tamer Umut, @ervh-ifirkat

3.10.2025 17:58:54

5 puan verdi

şiirin hikayesini okudum ilk önce, sonra uzunca takılıp kaldım eklediğiniz resimde. bu kadar hüzün, bunca gönül yorgunluğuyla kapatmışsınız sanki tüm pencerelerinizi aydınlığa. böylesi zamanlarda hayata dokunan gözlerimizi kendi içlerimize doğru çeviriyoruz galiba, tadı tuzıu kalmıyor, neşesi kalmıyor ömrümüzün. "kanadı kırık serçe" benzetmesi aralıyor ilkin perdeyi, giderek kendi yazgısına boyun eğen bir hayatın resmini çiziyorsunuz sonra sözcük sözcük.
her koşulda umutvar olmak gerekiyor ve sıkıca yapışmak yaşamın yakasına. şiirinizi okudukça koyulaştı keder, finale kadar saklı tuttuk yinede hayata olan bağlılığımızı. son satırı okuduktan sonra bir şarkı canlandı gözümde. "ister yağmur yağsın, isterse dolu / daha ben ummana daldıktan sonra"
ne kadar doğru bu yazdıklarım hiç emin değilim. belkide söylediğiniz gibi "masmavi bir deniz kıyısına çekilip dinlendirmek istiyoruz ruhumuzu" tıpkı yaralarımızı sarabilmek için son barikatlarını kurmak gibi kendi içimize doğru çekilerek.
tebrik ediyorum. saygılarımla