Bu hayatta bir tek kendimden eminim,
Ne vekilim var, ne de bir kefilim.
Sözler ağır, kalpler yorgun,
Dost görünen çok,
Ama güven veren yok.

Öyle bir devir ki yaşadığımız,
Sahte yüzler, kırık masumiyetimiz.
Parıltılı sözler, süslü yalanlar,
İçinde gerçek arasan,
Çölde su bulmak kadar zor.

Elbiseler çeşit çeşit, göz alıcı,
Fakat kalpler bomboş, sahici mi?
Bir tebessümün ardında kin,
Bir selamın içinde nifak,
Gerçeklik ise derinlerde saklı.

Ben kendime ayna oldum,
Karanlıkta yolumu ben buldum.
Yalnızlık ağır değil aslında,
İhanetten, yalandan,
Çok daha hafif.

Varsın dünya dönsün sahte oyunlarla,
Benim tek dayanağım içimdeki sırlarla.
Kendimden başka kimseye güvenmem,
Gönlümün kefili yine gönlüm,
Ve ondan ötesine söz vermem.

Hayat sınar, dostu düşmandan ayırır,
Göz göze bakınca kalp gerçeği haykırır.
Ne maske kalır, ne de sahte süs,
İnsanı insan yapan tek şey,
Vicdanında yankılanan ses...

@NURAL BEKTAŞLI