Sadece var olmak mıydı yaşamak
Oysa ölenler vardı çok eskilerden
Nasıl da yaşarlar aramızda bedensiz
Yüreklere değerler, akla verirler yön
Bir vücut mu var edecekmiş seni, beni
Yaşarken ölü gibilere yük bu, hem de gereksiz.

Kimi yoktu mekânda, vardı tesiri
Kimi kaplamış sahayı keyfinin esiri
Bir değer katmak varmış her ne olursa
Zaman engel değil bize, sen emeğe bak
Ölüm ne eder faniye yiten nefesidir
Ölümü öldürenler var, gözbebeğidir.

Bir usta fırça dokunur renkler abideliktir
Erdemlerle dolu kitaplar hep müzeliktir
Çığır açan unutulmaz o bilgeliktir
Uzar da uzar ömürler yenemez zaman
Unutuldu mu vatan uğruna şehit olanlar
Yaşar kıyamete kadar çünkü hepsi kahraman.

Yaprağın, çiçeğin, böceğin ömrü kısadır
Bir dava uğruna yaşamak asıl murattır
Güzellikler yiter, gençlik son bulur
Ömre ömür katan gizemin aslı emekse
Bizlerden de bir iz kalsın çok ötelere.

Kanunu böyle yazılmış beden ölecek
Özde hakikati bulanlar silinmeyecek
Sadece yemek ve içmek, hava tüketmek
İşte gerçekten ölmek bu hem de yok oluş
Öyle ise savruluşun sonu yok belli
Belki kırk, elli yıl yaşarsın en çok yüz elli.
Tutun sen de bir gayeye başlasın hayat
Ölümü öldür gayretle sen de ol abat.

Oğuzhan KÜLTE