İzafi bir koşuydu oysaki yaşamak
Ne ılıman ne üşüten
Derdest olmuş ruhların izinde yürümek
Oysaki ben üstüne çizgi çektim azade düşlerin
Azığa aldığım hayallerin rütbesini asla bilemedim
Yeri geldi mi komando
Yeri geldi mi sınırda nöbet tutan askerim
Kim olursa olsun vatan uğruna dökülen yaş ve kan
Neye emsaldir ki yürek terim?
İndindeyim resmigeçidin
Sözcükler asla değil yeknesak
Ne dilim bozuk ne yüreğim kirli
Kin besleyenleri dahi
Af edebilmişken bir ömür
Ütülemeden yazdığım sevdiğim de doğrudur hani

Künyem kayıp
İsmimle müsemma haşmetli bir yalnızlık benimki
Dilediğince çağırır insanlar adımı
Şerh düşmüyorum artık gecelere
Nöbette olduğum kadar
Hicreti yakındır sözcüklerin ecelime

Acilen gitmeliyim
Ama kendimden:
Kendime ettiğimin tesiri geçer mi sahi tez elden?
Ezcümle aşk
Eziyet addedilen sevgi tohumları
Meziyet başlığında yaşamak benimki ve sevmek
İlla ki sevmek ezelden

Rüyalarım dindi
Kâbusların dahi söndü feri
Fidan misali
Boy veren hüzün geçitleri
Azıksa sevgi azadesiyim evrenin
Renklerse müşkülüm
Ah, arada meşgule verdiğim iç sesimin hükmü

İsyanı iblise
İtirazım zalime
İnzivadayım belli belirsiz şakıyan yağmurun peşinde
Kâh bir damlayım
Kâh korum
Közümde saklı özümle
Sözlendiğim sözcüklerin peçesinde saklı
Güzergâhım
Belki de duvağı acıların
Varsa yoksa yanan bağrım
Ağrıma gitse de hayat bazen
Bayat ekmek dahi makbulümdür
Hayta rüzgâr
Hazin iklim
Ve mezhebim ve meşrebim