0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
87
Okunma
Sen,
Kırlarda gezinen bir kelebek,
Her çiçeğe konan, her rüzgâra dost…
Ben ise
Kaf Dağı’nın gölgesinde
Kendi içime yol almış bir yalnızlık.
Senin haberin yok,
Bir bakışınla kurduğum bahçelerden,
Adını her gece yıldızlara fısıldadığımdan,
Ve her sabah sensiz uyanmanın
Nasıl da eksilttiğinden beni...
Ben,
Bir umut saklarım her uçurumun kenarında,
Belki bir gün,
Bir rüzgâr seni bana getirir diye.
Ama sen,
Bir bahar sabahı kadar uzak,
Bir kelebek kadar özgür,
Ve ben,
Kırık bir ud çalar bir yanım,
Sana dair her şeyden
Bir şiir kadar kırılganım...
Abdurrahman Tümer
5.0
100% (3)
