0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
39
Okunma
Anlatıcı, kendi içinde iki zıt yan taşıyan bir kişi: umut dolu ve genç ruhlu ama aynı zamanda karanlığa çekilen ve zaman zaman öfkeyle titreyen. Hayatta iyiyi ve kötüyü ayırt etmeyi öğrenmiş, hak edene iyilik, hak etmeyene mesafe koymuş.
Kendi çok yönlülüğünü sorgularken, başkalarının gözünde “çok yüzlü” olarak görülse de, kendi gerçeğiyle barışık. Hayatını, kendi kalemiyle yazıyor; içsel savaşına rağmen vazgeçmeden, savrulsa da yoluna devam ediyor. Bu bir olgunlaşma ve kendini kabul etme hikayesi: insanın kendi iç dünyasıyla yüzleşmesi ve kendi doğrularını bulması.
Gecenin sessizliğinde konuşur iç sesim,
Bazen aşkla yanar, bazen nefretle titrerim.
Bir genç gibi umut dolu, bir anda karanlık,
İki kişi aynı beden, değişir ruhum anbean.
Hak edene verir iyiliği, sınırımı çizerim,
Hak etmeyene kapı kapalı, ben böyle bilirim.
İyi miyim, kötü mü, bilmiyorum belki de,
Ama gerçek olan tek şey, kendimle barışığım işte.
Dengeyi ararken savrulur bazen yolum,
Ama vazgeçmem, bu benim savaşım, durmam.
Çok yüzlü müyüm? Belki… Ama ben benim,
Kendi kalemimden yazıyorum hayatın şiirini.
