Bir geceye sığınıyor suskunluğum,
Küller içinde parlayan kor gibi yanıyor gözlerim.
Denizime düşüyor yıldızlar,
Kadehimde yarım kalmış şarkılar…

Seni çoğaltıyorum
Zamanın kanlı aynalarında.
Bir gurur, bir inat,
Gülüşümün arkasına saklanıyor,
Ah o Cemal Süreya’nın özlemi gibi,
Ve Edip Cansever’in sessiz çığlıkları…

Yüzümü yaslı dalgaların koynuna bırakıp
Ne yaşıyor sayılıyorum ne de ölü.
İlk çığlığım dönüyor kulaklarıma,
Beni hayata atan o kanlı sessizlik…

Ey varlığıyla yakıp yokluğuyla dağlayan yar,
Göğsümde zincire dönüşen nefes…
Soruyorum kendime:
Sükût mu öldürür aşkı,
Yoksa aşk mı susturur insanı?
Ah Tanpınar’ın geceleri kadar derin,
Ah Yahya Kemal’in ateşi kadar yakıcı…

Büyüttükçe seni,
Zincirlerime çarpıyor gök gürültüsü.
Sabırla bekliyorum,
Külün çiçeğe döneceği
Ve ateşin beni arındıracağı o günü...



S.K...