0
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
133
Okunma
Ne mantığın terazisine gelir,
Ne de kelimelerin dar kalıplarına.
O, yalnızca kalbin en derin yerine sığınır,
Ve orada büyür, orada anlam bulur.
İnsanı delilikle bilgelik arasında gezdirir.
Bir bakışta dağları aşırır,
Bir gülüşte dünyayı unutturur,
Ama bir susuşta da en derin kuyulara atar.
Akla sığmayan, kalbe sığan tek gerçek,
Sevmenin adı, vazgeçememenin sırrı,
Geceyi gündüzden ayıran ince çizgi,
Ve insanı en çok insan yapan o kırılganlık.
Çünkü kalp, aklın çözemediğini bilir,
Aklın reddettiğini sever,
Ve aklın sınır koyduğu her şeye
Sonsuzluk kapısı açar.
Akla sığmayan, kalbe sığan tek gerçek,
Bazen bir aşk olur,
Bazen bir inanç,
Bazen de sadece bir dokunuş.
Ama adı her zaman birdir
O da sadece Yaşamak...
5.0
100% (4)
